Perspectief

Eerst wordt een korte neutrale scène gespeeld met (minimaal) drie spelers. Daarna wordt het publiek gevraagd uit het perspectief van welke speler ze de scène herhaald willen zien. Voor deze speler geeft het publiek aan wat deze speler vindt van de overige (twee) spelers. Daarna wordt de scène herhaald vanuit het perspectief van de gekozen speler. Dit wordt daarna nog twee keer herhaald, vanuit het perspectief van de andere twee spelers.

De emoties moeten heel vet worden neergezet. Overdrijving is een kunst. Daarnaast kan de scène er een beetje door veranderen. Als je vanuit iemands perspectief speelt, zijn het juist de andere spelers die een taak krijgen. De speler vanuit wiens perspectief we een scène zien blijft neutraal, de anderen spelen de taak uit. In principe wordt de scène drie keer herhaald, maar het hoeft niet.

Variatie: In de tweede versie van het perspectief wordt niet gevraagd aan het publiek wat de spelers van elkaar vinden maar wordt dit door de spelers zelf ingevuld. Deze versie is dus subtieler dan het eerste perspectief. Wat de spelers van elkaar vinden komt voort uit het verloop van de eerste scène. Voor het publiek is deze vorm moeilijker te volgen, dus alleen spelen met geduldig publiek.

Scroll naar boven