Pavlov

Twee spelers krijgen een relatie van het publiek. Een speler gaat de gang op: voor de overgebleven speler vraagt de captain wat zijn reactie is op de andere speler, en wat de trigger is voor die reactie. Dus bijv: hij begint te lachen (reactie) als de ander “ik” zegt (trigger). Dan gaat deze speler de gang op en vraag je hetzelfde voor de andere speler.

De scene speelt zich verder af als open impro. De Pavlov reacties moeten consequent en geloofwaardig worden uitgevoerd, want hier let het publiek op!

Neem als captain de tijd voor het vragen van de suggesties. “neuspeuteren” levert vreselijk spel op (wordt geforceerd en lokt niet echt mooie emotionele reacties uit) en “het volkslied zingen” als trigger is ook waardeloos omdat een speler dit doorgaans niet vaak zal doen, laat staan meerdere keren in een scene. Probeer suggesties aan het publiek te ontlokken in de trant van “een bekentenis doen”; dat soort pavlov reacties kunnen heel erg de scene voortstuwen.

Deze game is heel goed voor mensen die te veel denken tijdens het spelen, omdat je de scene niet kan plannen maar in plaats daarvan telkens moet reageren op het aanbod van de andere speler (dit kan zowel de trigger van de andere speler, als de reactie op jouw trigger zijn, bijv: “waarom begin je telkens te lachen als ik iets over mezelf vertel? vind je mijn ellende soms grappig? je bent altijd al een sadist geweest… boehoe…”). Ook is ‘t een zeer goede oefening om te leren op je medespeler te letten.

(Deze game is toegevoegd door Loes van Schwung!)

Scroll naar boven